Wspólnota Chleb Życia

Katolicka Wspólnota Chleb Życia

Wspólnota Chleb Życia powstała 1 stycznia 1976 r. początek jej dało nawrócenie młodego małżeństwa, Pascala i Marie– Annick Pingault, którzy po odejściu od wiary katolickiej oraz poszukiwaniach w ideologiach politycznych i społecznych, narkotykach i filozofiach Wschodu, zwrócili się do Jezusa, ich Mistrza i Pana, w duchu pokuty i dziękczynienia.

Natychmiast ich życie zmieniło się głęboko i zrozumieli, że powinni podzielić się tym co otrzymali z innymi.

Wspólnota wezwana jest do tworzenia Ludu Eucharystycznego, który gromadzi wszystkie powołania w jednym wspólnym miejscu w jedno ciało, w sercu Kościoła Powszechnego.

Wezwani w namaszczeniu Duchem Świętym do głoszenia Dobrej Nowiny ubogim i wychowani przez rzeczywistą obecność Jezusa prowadzimy ewangelizację ubogich przyjmując całkowicie ich ubóstwo zarówno materialne jak i duchowe, ofiarowując im gościnę w naszym wspólnym życiu.

Żyjemy zatem, i to we wszystkich domach szanując specyfikę każdego z nich, z ubogimi, bez specjalizacji, w wielkim otwarciu na każdego człowieka, każdej chwili, wszystkich wydarzeń i na głos Ducha Świętego.

Zwracając nasze spojrzenie w stronę ubogich, Jezus pokazuje nam również dzieci, którymi lubił się otaczać. Czuwamy szczególnie nad najmniejszymi, ponieważ Jezus wezwał małe dziecko i umieścił je pośród nas /Łk 8,6/, aby było w Jego sercu, w sercu Jego Kościoła. Są one tutaj, abyśmy patrząc na nie nauczyli się, że w Królestwie najmniejszy jest naprawdę największy.

Wspólnota Chleb Życia działa w 7 Krajach Świata. Mamy ponad 18 domów. Żyjemy z najuboższymi i wśród najuboższych. Dzieląc z nimi życie razem z nimi walczymy o poprawę losu i bardziej godne warunki życia.

Katolicka Wspólnota Chleb Życia jest stowarzyszeniem wiernych na prawach prywatnych. W każdej diecezji, na terenie której ma swój dom ma także zgodę lokalnego biskupa. 
Władzami międzynarodowej Wspólnoty jest Rada, której siedzibą jest Berlin. Członkami Rady są przedstawiciele Wspólnot lokalnych. 

Wspólnota w polsce

W Polsce Wspólnota powstała w 1990 roku. 
Z maleńkiego domu w Bulowicach koło Kęt rozrosła się do 11 domów. Jesteśmy wzywani do niesienia nadziei ubogim. Nasze domy otwarte są dla każdego, kto znalazł się w trudnej sytuacji. Centrum naszego życia stanowi Eucharystia. 
Niesiemy konkretną pomoc – dach nad głową, pomoc socjalną, medyczną, pomagamy w uzupełnieniu wykształcenia, zdobyciu zawodu. Dzielimy ubóstwo i niepewność jutra z najsłabszymi. 
Coraz więcej jest osób starszych, chorych i niepełnosprawnych. Dla wielu jesteśmy domem, niestety często ostatnim. 
Pragniemy, poprzez życie razem z ludźmi słabymi i odrzuconymi wskazywać na Tego, który daje nadzieję. A tą nadzieją jest bezpieczny dach nad głową, szansa na edukację, praca, odzyskanie poczucia własnej wartości, mimo zawirowań życiowych i niepowodzeń, możliwość leczenia. Wreszcie zwykłe ludzkie kontakty i więzi to lek na samotność- największy ból w odrzuceniu. 
W każdym domu jest kaplica, nasza kaplica, do której można wejść o każdej porze bez lęku o strój niezbyt wyszukany i fryzurę nie zawsze zgodną z kanonem przyjętym w parafii. Bez wstydu przed dobrymi, bo tutaj wszyscyśmy tacy sami. 

Dlatego nasze domy są otwarte dla wszystkich, nie wymagamy skierowań ani dokumentów, nie patrzymy, czy ktoś ma pieniądze. Nie pytamy o przeszłość. Dopiero kiedy człowiek odetchnie, razem myślimy, jak wyjść na prostą, a przynajmniej półprostą, jeśli się nie da inaczej. Korzystamy oczywiście z pomocy specjalistów- lekarzy, pielęgniarek, pracowników socjalnych, prawników…Doradzają nam fachowcy, dzieląc się bezinteresownie wiedzą. Wspierają wolontariusze.
Tworzymy przedszkola, szkoły, domy dla bezdomnych, organizujemy transporty z pomocą humanitarną, szukamy możliwości zarabiania na życie przez ubogich.

O naszych mieszkańcach żargon urzędniczy mówi „wypadł z systemu”. System jest coraz bardziej szczelny, wymagający coraz większych zdolności i umiejętności. Dokąd zatem wypadają tysiące słabszych? System przelicza pieniądze i nie ma sentymentów.
W Polsce mamy domy na terenie diecezji: Warszawskiej, Krakowskiej, Rzeszowskiej, Sandomierskiej, Włocławskiej. 
s.Małgorzata Chmielewska

Co robimy?

Dajemy dom pozbawionym domu

Przyjmujemy matki z dziećmi, chorych, niepełnosprawnych, starszych

Wspieramy rodziny

 przekazując odzież, żywność, sprzęt AGD

Budujemy i remontujemy domy 

      ludziom niepełnosprawnym mieszkającym w fatalnych warunkach

Organizujemy święta, wycieczki, wakacje 

dla tych, którzy nigdy ich nie mają

Leczymy, załatwiamy sprawy 

ludziom bezdomnym i niezaradnym

Modlimy się

ufając, że Chrystus jest Miłością, do której tęskni każdy z nas. 

dyrektor biura

Marzena Sobkowicz

adres biura

Łopuszańska 17
02-220 Warszawa tel.
+48 501 843 246 
pon-piątek 9-16


konto

73 8004 0002 2001 0000 1270 0001

napisz do nas

kliknij na obrazek